De weg van de stilte
“Pas toen ik zelf stil werd, merkte ik dat stilte niet gelijk staat aan leegte. Ik leerde in de diepte van de stilte te duiken en ontdekte dat als je dat doet er onder de oppervlakte zoveel te ontdekken is.”
Amber
Tijdens mijn reis naar Costa Rica in 2015 heeft stilte een nieuwe betekenis voor mij gekregen.
Niet direct hoor. Ik begon mijn trip met een druk reisschema, ik wilde niets missen en de Lonely Planet met al haar ‘must see’s’ en ‘must go’s’ was mijn to-do-list. Geen moment zat ik stil en geen moment was het stil….
Totdat ik na enkele weken aankwam op Pachamama, een commune vlakbij de Pacifische kust, waar ik mijn Yoga Teacher Training zou gaan volgen. Een afgelegen kamp, in het niets – 40 km van het dichtstbijzijnde plaatsje. Wat me opviel toen ik uit de taxi stapte was de stilte. Mijn eerste gedachte was ‘Oh God, dit is saai’…. Het was de omschakeling van een reisschema vol prikkels naar de rust van Pachamama, die maakte dat ik de stilte associeerde met saai. De eerste 4 dagen vocht ik met de stilte en wilde ik alleen maar weg, terug naar het geluid en alle andere prikkels! Pas toen ik zelf stil werd, ontdekte ik dat stilte niet gelijk staat aan leegte. Ik leerde in de diepte van de stilte te duiken en merkte dat als je dat doet, er onder de oppervlakte zoveel te ontdekken is. Ik begon steeds meer te horen, te voelen en te zien in de stilte…het geluid van de vogeltjes, het geritsel van de apen in de bomen, de zee in de verte, de wind, de lucht….. en toen naar binnen…..mijn lichaam, mijn gedachten, mijn emoties, mijn energie. Ik ontdekte dat hoe dieper je in de stilte duikt, hoe subtieler de stilte wordt en hoe beter je moet luisteren. Niet alleen je oren, maar je hele wezen moet je spitsen om die subtiele stilte te ervaren. Daar ontmoette ik de stilte in haar volheid en leerde ik haar schoonheid kennen. Ik kon ineens enorm genieten van de stilte.
Het heeft me geleerd opmerkzaam en geduldig te zijn. De stilte hoor je niet zomaar. Het beste kan ik haar in de natuur horen. Daar heeft de stilte de meeste indruk op mij gemaakt. Ik kan mij een nachtelijke wandeling van mijn tent naar het toilet herinneren. Lopend over een slingerpaadje (let op voor slangen!) trok een boom mijn aandacht. In de stilte van de nacht lukte het ook mij heel stil te worden. Ik gaf mijn volledige aandacht aan de boom…… Steeds dieper klonk de stilte en steeds groter werd mijn focus. Na misschien een minuut of 3 zag ik niet alleen de buitenkant van de boom, maar hoorde en voelde ik ook haar ‘binnenkant’. Alsof je de ziel van de boom ervaart. In de stilte ontstond een soort diepere kennismaking tussen mij en die boom. Het is één van de meest stille en volste ervaringen in mijn leven.
Sinds ik terug ben in Nederland vind ik het moeilijker om in de stilte te duiken. Er is altijd iets en er moet altijd wat. Daardoor is er minder rust in mij om de stilte te laten klinken. Ik vind haar soms tijdens een boswandeling, want nu ik haar ken, kan ik haar wel makkelijker vinden.
Ik nodig je uit om ook de stilte in te duiken. Hoe je dat doet? Luister maar…..
De eerste stap op de weg naar de wijsheid
is stilte,
de tweede stap is luisteren,
de derde stap? Luisteren…..
luister je?
….
nu hoor je de stilte.
zet de stilte nog iets harder en geniet ervan
Lieve groet,
Amber
