Tapas, Yoga & Karma-punten;
Masja Ninck Blok doet verslag over BYC 2016.
De jaarlijkse Yoga Conference in Barcelona, steevast in de maand juli. Van Yin en Kundalini tot Ashtanga, van Hatha en Vinyasa tot Acro-Yoga, Bhakti-Yoga en Kirtan, en een heleboel stands met heerlijk vegan eten, yogakleding en -accessoires. Er is voor ieder wat wils. Masja Ninck Blok was er ook dit jaar weer bij en vertelt over haar ervaringen.
“Een jaar na onze Yoga Teacher Training in India, zagen mijn Spaanse roomy Sarah en ik elkaar weer op de Barcelona Yoga Conference. Dit jaar was de derde keer op rij. Inmiddels lijkt onze reünie gecombineerd met de conferentie een jaarlijkse traditie te zijn geworden, waarbij we de laatste twee jaar vrijwilligers waren, ofwel Karma Yogi’s.
Dag 1 – mindful opbouwen
Het terrein is nog leeg. Met een handjevol vrijwilligers bouwen we de stands op en vullen we de ruim 600 tasjes met promotiemateriaal. We werken 5 uur en hebben aansluitend om 20:00 uur een bijeenkomst met alle Karma Yogi’s. Pas om 22:00 uur gaan we aan de tapas terwijl we om 12:00 uur hadden geluncht. Hier was mijn Nederlandse bioritme nog niet aan gewend. Ik kan niet ontkennen dat gedurende deze dag weleens de gedachte langskwam: waarom doe ik dit ook alweer? Ik was me er van bewust, liet de gedachte rustig weer voorbijgaan en ging gestaag door. Een mooie Mindfulness-oefening. Uiteindelijk is het vrijwilligerswerk altijd de moeite waard; je ‘landt’ alvast op het terrein en leert gelijk mensen kennen. De ervaringen die je later opdoet nog daargelaten.
Dag 2 – chilltijd
De Pre-Conference; voor Sarah en mij een dagje vrij – Vamos a la playa! Even bijkletsen en opladen voordat de yogadrukte losbarst.
Dag 3 – van mellow naar natural high en terug
Als vrijwilliger werk je gemiddeld 4,5 uur per dag. De rest van de dag mag je gratis deelnemen. Wij beginnen de dag mellow met Amrita yoga; een vorm die direct is afgeleid van de beweging van Amma, de ‘Knuffelgoeroe’. Het kenmerkende in de fysieke yogales is het gebruik van de mantra’s Ma en Ohm als interne focus bij iedere in- en uitademing, wat staat voor Devine Love en Devine Light. Daarna volgen we een flow van Simon Park, volgens de Yoga Journal ooit “One of the most influential and gifted, next generation of Yoga Teachers”.
Met het begin van onze werkshift pakken we het laatste deel van de workshop Feet-Up mee, en mogen we zelfs nog even meespelen. Feet-Up is een houten krukje waarmee je onder andere een ondersteunde hoofdstand kunt doen. Dan begint de Poweryoga. Omdat we als vrijwilliger in het kleinste zaaltje staan, en er tussen het begin en eind van een les weinig te doen valt, kunnen we ook hier weer af en toe een sequence meepakken. Achteraf wellicht iets te fanatiek voor een eerste dag, maar mijn enthousiasme voor krachtige en uitdagende houdingen wint. Zoals docent Alberto Jorge ook aangeeft: het gaat niet alleen om de houdingen, maar vooral om de mindset die je ervoor nodig hebt.
En dan… de Tribal Dance. De deelnemers dansen een kleine twee uur op opzwepende Sjamanistische muziek met live tromgeluiden. Dit alles met een blinddoek op en met gebruik van een speciale ademhaling waardoor je in een natural high komt. De eerste 10 minuten doe je puur de ademhaling. Aan de kant doe ik mee en voel inderdaad een intense rush opkomen. Naast het reguliere vrijwilligerswerk – de docenten helpen met opzetten en de polsbandjes checken bij binnenkomst – is het onze taak om in de menigte mee te dansen, alleen dan zonder blinddoek. Om ervoor te zorgen dat men zich vrij kan bewegen zonder gevaarlijke situaties te veroorzaken. Wauw wat is dit gaaf! Ook zonder blinddoek kom ik er helemaal in. Als onze shift een uur voor het eind afloopt, doe ik de blinddoek op en ga de extase nog even vol in.
Als afsluiter van de dag doen we een prachtige Yin-les met live muziek. In een staat tussen waak en slaap, laat ik mijn lijf en geest alle ervaringen van de dag verwerken.
Dag 4 – door de weerstand heen
Deze dag begint zwaar voor me. We volgen Vinyasa bij Meghan Currie, een docente die diepe dalen heeft gekend door fikse verslavingen en depressies. De les laat duidelijk zien dat een slow-flow soms tien keer zwaarder is dan een les waarbij je sneller van houding wisselt. Wat een uitdaging voor mijn vermoeide lijf en nog meer voor mijn geest. Ik doe vaker de Child’s Pose tussendoor, maar de gedachtestroom blijft. Ook hier probeer ik mindful op te merken wat er langskomt: vooral oordelen. Oordelen over de houdingen, over de les, over mezelf en over de teacher. Het is duidelijk dat ik niet de enige ben die weerstand voelt; sommigen lopen zelfs weg. Door het stroeve verloop lijkt Meghan onzeker te worden. Wanneer ze de weerstand benoemt lijkt dit haar laatste redmiddel, maar ik heb er wel respect voor. Zowel voor het juist aanvoelen, als voor het open durven zijn. Het werkt, want daarna lijken we met z’n allen meer in de flow te komen. Een aantal dagen later hoor ik van mensen die bij haar een workshop van een hele dag volgden, dat het sterk en emotioneel was. Laag voor laag werd afgepeld. Meghan staat niet alleen bekend om haar prachtig uitziende vloeiende bewegingen, maar niet voor niets ook als iemand die mensen door hun weerstand heen haalt en ze laat groeien. Wellicht niet mijn ‘lekkerste les’ dit jaar, maar wel een die me zal bijblijven.
Dag 5 – overgave en loslaten
Op dag 4 en 5 wordt tijdens onze werkshift Bhakti Yoga gegeven, ‘de yoga van toewijding’. Of ‘de yoga van overgave’ zoals yogi Manu Om het zo mooi omschrijft. Hierbij wordt gebruik gemaakt van mantra-meditatie. Tijdens deze Bhakti workshops wordt over deze yogavorm verteld, waarna de yogi-muzikanten en de deelnemers middels call-and-response mantra’s zingen. Ook wij als vrijwilligers kunnen weer meedoen. Vooral Prema Mayi met haar zoon en een derde muzikant, raken mij diep. Hun stemmen en muziek spreken recht tot mijn hart en ik kan niets anders dan me er aan overgeven. Met mijn ogen gesloten reciteer ik de eeuwenoude spreuken, ook als de tranen uit mijn ogen rollen.
Toen ik in Barcelona aankwam was ik echt toe aan vakantie. Door verschillende situaties bleef ik piekeren en mezelf in gedachte extra geweld aandoen. Een regel bij de Tribal Dance is dat je voor je de blinddoek opdoet, een intentie zet. Mijne werd: loslaten. Deze intentie heb ik meegenomen in de Bhakti-workshops en de mantra’s deden hun werk. Een magisch en reinigend effect met een helende werking.
We eindigen met Vinyasa/Yin van Meg Evans. De les die ze geeft, de manier waarop en de muziek, het had mijn eigen les kunnen zijn. Het voelde als thuiskomen. Bij de Vinyasa werd mijn kracht, plezier en creativiteit aangesproken, tijdens de Yin kwamen inspirerende beelden op voor mijn bedrijf. Een heerlijke afsluiting van de conferentie.
Dag 6 – healing hands
De Post-Conference. Sarah en ik hebben ons vrijwilligerswerk afgerond en nemen de gehele dag deel aan de Yoga Thai Massage workshop van Kaline Alayna Kelly, een zeer professionele vrouw met een betoverende uitstraling. Bij deze vorm van massage houd je altijd lichaamscontact met de ander, en maak je gebruik van je eigen lichaamsgewicht en ademhaling. In vloeiende, doorgaande bewegingen masseer, stretch en druk je vanuit een meditatieve basis. Ondanks dat je als gever moet blijven opletten wat je precies moet doen, is het zowel om te geven als te ontvangen een waar genot met een heilzaam effect.
Ik zeg: BYC 2016, thank you, en tot volgend jaar!”
Wil je meer weten over Masja Ninck Blok en wanneer zij les geeft bij Yoga Spot? Lees hier haar bio en zoek haar naam in het lesrooster!
