Een Amerikaanse zakenman is in het zuiden van Mexico op vakantie. Hij staat op de pier van een schilderachtig vissersdorpje van de warme middagzon te genieten en ziet een bootje binnenlopen. De jonge Mexicaan die aan het roer staat, stuurt het scheepje behendig naar de aanlegsteiger. In de laadruimte liggen een paar grote blauwvin tonijnen en de vakantieganger complimenteert de visser met zijn vangst.
“Hoe lang heb je erover gedaan om die te vangen?”, vraagt de Amerikaan geïnteresseerd.
“Een paar uurtjes”, antwoordt de visserman.
“Waarom ben je niet wat langer gebleven om nog meer vis te vangen?”, is de reacite van de zakenman.
De Mexicaan schuift zijn hoed wat op zijn achterhoofd en zegt: “Dit is genoeg. Deze vangst is voldoende om mijn gezin voorlopig te kunnen onderhouden.”
De Amerikaan wordt plotseling serieus, “Maar wat doe je dan met al je vrije tijd?”
Glimlachend antwoordt de visser, “Ik slaap eerst lekker uit, speel dan wat met de kinderen, kijk een beetje voetbal op tv en tussendoor neem ik een lange siësta, samen met mijn vrouw. Soms ga ik ’s avonds even naar het dorp om met mijn vrienden gitaar te spelen en te zingen en een biertje te drinken…”
De Amerikaanse zakenman onderbreekt het relaas van de Mexicaan en zegt:
“Moet je horen, ik ben afgestudeerd in economie en ik kan je wel helpen met het maken van nog meer winst. Je kunt bijvoorbeeld beginnen met wat langer door te vissen per dag. Je kan dan ook de extra gevangen vis verkopen en met dat extra geld kan je weer een grotere boot aanschaffen, waarmee je meer vis kan vangen.
En voor je het weet heb je zoveel geld dat je er makkelijk nog een tweede schip bij kunt nemen, en een derde, een vierde, net zolang tot je de trotse eigenaar van een hele vissersvloot bent.”
Geënthousiasmeerd door zijn eigen briljante ideeën vertelt de zakenman aan één stuk door over het maken van steeds grotere winsten. “En dan hoef je straks je vis niet meer aan de gewone man te verkopen, maar direct aan de visverwerkende industrie; misschien kan je dan zelf wel een conservenfabriek beginnen! En dan ben je helemaal eigen baas over het vissen, het verwerken en de verkoop, man. Dan kan je eindelijk dit gat verlaten en een huis kopen in Mexico-stad, of in Los Angeles, of New York als je wilt, en van daaruit kan je het bedrijf nog veel verder uitbreiden.”
Omdat hij het zo nog nooit had bekeken,vraagt de visser: “Maar, eh, hoelang gaat dat dan wel niet duren?”
Na wat hoofdrekenwerk geeft de Harvardstudent antwoord: “Ongeveer vijftien, misschien twintig jaar, misschien wat korter als je hard je best doet.”
“En dan, señor?” vraagt de Mexicaan.
“Nou, dat is het betere werk!” roept de Amerikaan enthousiast, “want als de tijd er rijp voor is, verkoop je het hele zaakje en dan strijk jij miljoenen op, dan ben je schatrijk.”
“Miljoenen? Zó, werkelijk? Wat zou ik daar dan allemaal wel mee kunnen doen?” vraagt de jongeman ongelovig.
De zakenman kijkt hem meewarig
aan en zegt opschepperig: “Met zoveel geld kun je binnen de kortste keren lekker met pensioen gaan, hoef je niet meer hard te werken, koop je een leuk huisje in een schilderachtig vissersplaatsje, kan je lekker uitslapen, een beetje vissen als je daar zin in hebt, de hele dag tv kijken, leuke dingen met je kleinkinderen en je vrouw doen, lekker naar de stad gaan en een biertje drinken met vrienden, een beetje gitaar spelen en zingen en dansen. Geweldig toch?”
Moraal van dit verhaal:
Weet wat in je leven echt belangrijk is, en ontdek dat wat je gelukkig maakt er allemaal al is.
