De ontdekking van Yoga.
Ik weet nog dat ik yoga ontdekte. Of beter gezegd; her-ontdekte.
Het was op een moment in m’n leven dat ik soms wel zeventig kilometer per week rende. Voor de lol, ja. Om vijf uur op, schoenen aan, rondje Ouderkerk, en om zeven uur was ik terug voor het ontbijt. Ik zag er toen wel anders uit. Afgetraind en su-per-stijf. En van de één op de andere dag mocht ik niet meer sporten. Het waarom zal ik je besparen, maar ik vrat de plafondbalken zowat op van ongeluk. Als je zóveel sport in een week en plots niks meer mag, is dat niet goed voor je mentale processen – to put it mildly.
Toen ik mijn fysiotherapeut smeekte om toch iets te mogen doen, kreeg ik oefeningen die ik herkende van tien jaar geleden, toen een vriendin me meesleepte naar yoga – iets mystieks in een bedompt, halfdonker hok vol wierook, met halfblote mensen die op hun hoofd stonden toen ik binnenkwam en niet van deodorant hielden. Zweverig, soft, maf, ingewikkeld, al mijn vooroordelen werden bevestigd. Eerst moest ik een half uur onbegrijpelijke liedjes zingen en daarna een uur maffe houdingen waarvan het nut me totaal ontging. Ik probeerde oogcontact met m’n vriendin te maken voor een flink slappe-lachmoment maar die zat er helemaal ‘in’. Vreselijk vond ik het. En ik dacht (ik weet het nog!) “dat nooit meer”. De oefeningen bevielen me wel, maar de surrounding niet, en ik deed vervolgens jaren zonder het te weten mijn eigen yoga, alleen, thuis.
Tien jaar later en zwaar geblesseerd trok het gezamenlijke me toch wel aan, dus na wat Googelen stapte ik een yogastudio binnen. Fris. Ruim. Gezellig. Warm. Normale mensen. Mooie kleertjes. Gewassen haren. Geen wierook. “Hm”… Drie keer Ohm, dat kon ik wel aan. En toen een work-out (Vinyasa) waar ik drie dagen later nog spierpijn van had. Maar waar mijn ‘mind’ direct op inhaakte – het lichaam, de adem, de mind; allemaal in balans! Wat een wonder. Later, veel later, begreep ik pas wat er gebeurde. Doordat mijn lichaam synchroon met mijn adem liep, werd mijn geest rustig. Door me volledig te focussen op de asana’s, en mijn adem met de beweging te verbinden, was er geen denken meer. Zoals een glas met modderig water helder wordt als je stopt erin te roeren, en het met rust laat, zo wordt de geest helder als je het lichaam en de adem tot rust brengt. De turbulentie en verwarring maakte plaats voor glashelder weten. Wat een ontdekking.
Ik heb ontdekt dat yoga je leven ruïneert. Het wordt nooit meer hetzelfde. Ik kan geen dag meer zonder!
En voor jou, nu? Ontdek één van de grote meesters, en luister naar zijn advies… ‘rest in natural great peace, this exhausted mind, beaten helplessly by karma and neurotic thoughts‘. Dit is een prachtige meditatieve opname, zowel qua muziek als de gesproken tekst. Ik hoop dat hij jou net zoveel brengt als mij…
Namasté,
Margriet
